Biz yola çıktığımız da maviydi tüm gökyüzü.. Hüzün yüzden okunur, Ağaçlar gölge verir ve kırmızıyla vals ederdi karanfiller.. Yalana yakışmazdı dil, Bozulmazdı yeminler.. Şimdi ruhun gemisi kalkmış, Namusun adı gibi duruyor tüm şerefsizlikler !
8 Eylül 2010 Çarşamba
Hayatı seviyorum..
Sabahları uyandığımda güneşi görmeyi, hava bulutlu olsa da yağmuru getirir belki diye olumsuz düşünmemeyi,
Canımın sıkıntısının en had noktaya ulaştığında kendimi sahile vurup denizi seyretmeyi,
Keyifsiz olduğumda mizah dergisi okuyup gülmeyi,
Aşkı, acıyı, sevinci derinden hissetmeyi ve yaşamaktan korkmamayı,
Sevmediğim işimde bile bi gün istediğim yerde olacağım umuduyla çalışmayı,
Hayat bu kez yıldırıcam seni dediğinde ona kahkahalar atmayı
Umudumu kaybetmemeyi seviyorum.
Ailemi, eve geldiğimde annemin kapıyı açışını, babamın tatlı takılışlarını..
Dostlarımı, onlarla sohbetleri, gezmeleri, mangal partilerini..
En önemlisi seni,
Bana kazandırdıklarını, öğrettiklerini, eklediklerini, azalttıklarını, sarılışlarını, kavgalarımızı, gönlümü almalarını, sıkıntılarımı paylaşmanı, gözlerine bakıp kalmayı..
Seni seviyorum,
Hayatı, seni bana kazandırdığı içinse ayrıca seviyorum...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder