Biz yola çıktığımız da maviydi tüm gökyüzü..
Hüzün yüzden okunur,
Ağaçlar gölge verir ve kırmızıyla vals ederdi karanfiller..
Yalana yakışmazdı dil,
Bozulmazdı yeminler..
Şimdi ruhun gemisi kalkmış,
Namusun adı gibi duruyor tüm şerefsizlikler !
8 Eylül 2010 Çarşamba
Varlığım sırt çantamda ki yalnızlıklarımdan ibaret, hüznümü de götürüyormuşum gittiğim her şehre, doğru ! ‘Ya o?’ diye sordu biri, duyuruyorum işte herkese ‘o’ nu yüreğimde taşımayı bırakalı, çok uzun zaman oldu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder