Çocukluğum..

Elinden tuttum çocukluğumun;



Birlikte geleceğe yürüdük..


En sevdiği masalları anlattım o’na,


Pamuk şeker aldım birlikte yedik..


Çiçek topladık bahçelerden,


Gelincik tarlalarında gezindik..


Rüzgârın uğultusunu dinledik bir ara


Yağmurun altında yürüdük..






Dizlerimde uyuttum,


Saçlarını okşadım sever diye..


En güzel rüyaları gördük birlikte..


Arkadaşları ağlatmıştı onu


Bana sığınmıştı ‘sakın gitme’ diye..


Bilmiyordu ben geleceğiydim


Ve ilerde bir yerlerde beklemekteydim..


Büyümek için can atıyordu,


Hayatın büyüyünce zorlaştığını bilmiyordu..






Dondurma yedik sonra


Ona sormadan vişneli, limonlu aldım


Şaşırdı ama çok mutlu oldu..


Parka gitmek istedi, götürdüm..


Salıncakta sallandı biraz, kaydıraktan kaydı


Ayağını kaydırağa çarptı, hiç ağlamadı..


Bir köpeğe baktı uzun uzun ama sevmekten çekindi,


Elinden tuttum, birlikte sevdik..


Yenmeliydi korkularını,


Anlamıştı aslında korkacak bir şey olmadığını..






Ona bir sır verdim


‘insanlar yalancıdır’ diye,


Aklında tutamayacağını biliyordum


Küçücük aklı tertemizdi çünkü


Karşılaşmamıştı henüz yalancılarla,


Ve inanacaktı herkese,


Çünkü sevgiyle doluydu yüreği


Ve sanacaktı herkesi kendi gibi..


[Temmuz, 2010]